เผลอใจ เย็ดกับพ่อเพื่อน ตอนที่ 4
เมื่อเธอคิดนอกใจ ฉันก็พร้อมจะไปหาควยอันใหม่
เรื่องเสียว “เป็นไงมั้ง เซอร์ไพรส์ของฉัน” พั้นซ์ถามหลังจากที่เราทั้งคู่ใช้ดิลโด้เย็ดให้กัน
“ก็เสียวสิ ..ดีกว่าใช้นิ้ว แหละ” เราตอบแบบกวน ๆ
“ดีกว่าควยไอ้แก๊ปป่าววะ ฮ่า ๆ “ พั้นซ์ถามแบบทะลึ่ง แล้วถามต่อ
“ถามจริง ๆ เถอะทอปัด ทำไมแกรักไอ้แก๊ปได้ขนาดนั้นวะ นอกจากหล่อฉันไม่เห็นว่าจะมีอะไรเลย เอาแต่ยืมตังค์ แล้วแกเคยเช็คโทรศัพท์บ้างป่าววะ มันอาจแอบคุยกันคนอื่นป่าวไม่รู้”
“ถึงแก๊ปจะยืมตังค์ มันก็ใช้คืน บางทีก็พาไปกินข้าว ที่ฉันไม่เช็คโทรศัพท์เพราะแสดงถึงความเชื่อใจ”
พั้นซ์ถามต่อ “แล้วตอนนี้แกมีคนจีบบ้างไหม เห็นไปไหนด้วยกันมีแต่ผู้ชายคอยส่งสายตาให้”
“ก็มีบ้างนะ แต่หลัง ๆ มีแต่วัยผู้ใหญ่ สเปกฉันไม่ชอบคนแก่ แกก็รู้”
“ทำเป็นเล่นไปนะทอปัด บางที่แก่ ๆ อาจจะเด็ดจนลืมไม่ลงก็ได้ ฮ่า ๆ”
“เออ..ก็คิดอยู่ ถ้าแก่แล้วหล่อเหมือนพ่อแก ก็น่าสนนะ”
“นี่แกคิดจะมาเป็นแม่เลี้ยงฉันเหรอ ระวังจะเจอดีนะ”
แล้วเราทั้งคู่ก็พากันหัวเราะแล้วพากันหลับ
บ่ายวันอาทิตย์หลังจากทำรายงานเสร็จ เราก็ไปลาอาชล ที่กำลังถอดเสื้อออกกำลังกายเหมือนเคย แต่ทำไมความรู้สึกของเรามันเริ่มแปลก ๆ ยิ่งอยู่ใกล้เท่าไหร่หน้าเราจะร้อนขึ้น หัวใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก
หลังจากวันนั้นเราก็สงสัยความรู้สึกของตัวเองที่มีต่ออาชลว่าเป็นเพราะอะไร โดยเฉพาะภาพอาชลเย็ดกับผู้หญิงก็ยังวนเวียนอยู่ในหัว นึกถึงทีไรก็ต้องมีอารมณ์ทุกที ยิ่งไม่ได้เจอกับแก๊ปมาหลายวันยิ่งว้าวุ่น เราจึงทักไปหาแก๊ป แก๊ปเลยบอกให้เราไปหาที่บ้าน เพราะไม่มีใครอยู่
หลังจากที่เย็ดกันเสร็จ แก๊ปก็เผลอหลับไป จู่ ๆ คำพูดของพั้นซ์ที่บอกว่า “บางทีแก๊ปอาจกำลังแอบคุยกับคนอื่นอยู่” ก็ก้องขึ้นมาในหัว เราจึงแอบเอาโทรศัพท์แก๊ปมาเปิดไลน์ดู ซึ่งก็เป็นจริงอย่างที่ พั้นซ์เดาเอาไว้ เราค่อย ๆตั้งสติ แล้วไล่อ่านดู ซึ่งผู้หญิงแต่ละคนพยามยามที่จะอ่อยให้ท่า แต่สิ่งหนึ่งที่เรามั่นใจคือ แก๊ปยังไม่ได้ไปเย็ดกับใคร แต่ยังไงแค่การคุยเราก็ไม่โอเคแล้ว เพราะหากไม่มีใจจะคุยไปทำไมล่ะ
เรารีบปลุกแก๊ปให้ตื่น พยายามระงับอารมณ์โมโหให้มากที่สุดเพื่อที่จะได้คุยกันอย่ามีเหตุผล แต่แก๊ปกลับโวยวายเรื่องที่เราแอบเช็คโทรศัพท์ เราทั้งคู่โต้เถียงกันอยู่นาน จนแก๊ปก็ระเบิดอารมณ์ “ถ้าพูดกันไม่รู้เรื่อง ก็ไม่ต้องคุยกันแล้วรีบกลับไปเลย” พร้อมกับพลักเราล้มลง
เรารู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก เพราะไม่คิดว่าผู้ชายที่เรารักจะทำร้ายจิตใจ และร่างกายของเราได้ ทั้งที่ผ่านมาเราดีให้ทุกอย่างยอมทุกอย่าง เราวิ่งร้องไห้ออกมาสิ่งเดียวที่คิดก็คือต้องการระบายกับใครสักคนนั่นก็คือพั้นซ์ แต่ไม่ว่าจะโทรหา หรือส่งข้อความก็ติดต่อไม่ได้ เราจึงไปที่บ้านของเธอก็พบแค่เพียงอาชล ส่วนพั้นซ์ ไปค้างบ้านตา ยาย ของเธอ
เราในตอนนั้นก็เอาแต่นั่งร้องไห้ อาชลถามอะไรเราก็ไม่ตอบ จนในที่สุดก็ติดต่อพั้นซ์ได้ เพราะช่วงระหว่างเดินทางโทรศัพท์แบตหมด เราได้เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง โดยอาชล ก็นั่งอยู่ใกล้ ๆ
“งั้นคืนนี้แกก็นอนที่ห้องฉันนั่นแหละ ตอนนี้มันค่ำแล้ว หากกลับบ้านเดี๋ยว ไอ้แก๊ปตามไปจะเป็นเรื่องใหญ่อีก” พั้นซ์บอกเราด้วยความเป็นห่วง
หลังจากเราได้คุยกับเพื่อนรักก็ทำให้รู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง แต่ความรู้สึกเสียใจมันคงไม่หายไปง่าย ๆ เพราะมันกลายเป็นแผลในจิตใจไปแล้ว
“ทอปัดมากินข้าวกัน อาสั่งอาหารมาเพิ่มให้แล้ว กินแล้วจะได้ไปอาบน้ำพักผ่อนให้สบายใจ” อาชลเรียกเราไปทานข้าว
“ทอปัด ทานนิดหนึ่งก็ยังดีนะลูก” อาชล พยายามบอกให้เรากินข้าว แต่ไม่ว่าจะยังไงเราก็รู้สึกว่ากินไม่ลง
“อาคะ อามีเหล้าไหม หนูอยากกิน เพื่อจะได้สบายใจขึ้น แล้วคืนนี้จะได้นอนหลับ” เราอยากดื่มเพราะรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ อาชล ลังเลนิดหน่อย แต่ก็ลุกไปหยิบเหล้าในตู้มาให้
“ดื่มแต่พอดีนะ” อาชลบอกเรา พร้อมกับวางขวดเหล้าลงตรงหน้า
เราเริ่มเทลงแก้วแล้วดื่มแบบไม่ผสม ผ่านไป 3-4 แก้ว จนรู้สึกว่าว่าใบหน้าเริ่มร้อนผ่าว และมึน ๆ แต่แทนที่จะสบายใจเรากลับร้องไห้ออกมาอีกครั้ง และร้องหนักกว่าเดิม
อาชลเห็นดังนั้นจึงลุกมาหยิบขวดเหล้าเพื่อจะเก็บ เพราะเห็นว่าเราเมาแล้ว พร้อมกับเอามือลูบหัวแล้วปลอบใจเราว่า
“ความรักก็เป็นแบบนี้แหละ ต้องมีอุปสรรคบ้าง แต่สุดท้ายไม่ว่าจบแบบไหนเดี๋ยวมันก็จะผ่านไป”
คำพูดปลอบใจง่าย ๆ นั้นทำให้เรารีบลุกขึ้นแล้วหันไปกอดอาชลโดยไม่รู้ตัวพร้อมกับร้องไห้ฟูมฟายสะอึกสะอื้นไม่หยุด อาชลยืนนิ่งเหมือนตกใจอยู่สักพัก จึงกอดเราตอบ พร้อมกับลูบหัวด้วยความอ่อนโยน ถึงแม้จะเป็นอ้อมกอดที่แสดงถึงความเอ็นดู ห่วงใย แต่ทำไมเราถึงรู้สึกหัวใจเต้นแรงได้ขนาดนั้น
เราเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็พบกับรอยยิ้มอันแสนอบอุ่น เราจ้องตากันจนใบหน้าของเราเลื่อนเข้าหากันทีละนิดโดยไม่ได้ตั้งใจ
……………………