เข้าเมืองมาเริงสยิว ตอนที่ 1
เรื่องเสียว เพราะว่าชีวิตที่บ้านนอกคอกนามันไม่ได้มีอะไรเจริญหูเจริญตาสักเท่าไหร่เลย การอยู่ในสถานที่ที่แสนอุดอู้อย่างนั้นทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าชีวิตมันคงจะไม่ได้ไปไหนสักที ทุกๆ ช่วงวันหยุดยาว ฉันมักจะได้เห็นพี่ๆ เพื่อนบ้าน หรือใครก็ตามที่ไปทำงานอยู่ที่กรุงเทพ ทั้งโรงงานเอย บริษัทเอย กลับบ้านมาพร้อมกับเงินทองกองโต รถใหม่ ทองหยองเส้นใหญ่ๆ มันเลยทำให้ฉันรู่สึกอิจฉาอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว จนรู้สึกได้ว่าเรียนจบม.6 คงจะหยุดชีวิตวัยเรียนเอาไว้เท่านี้ เรียนไปมันก็ไม่ได้เข้าหัวเสียเท่าไหร่ ถ้าชีวิตมันจะต้องเติบโต เงินทองและความสุขมันสร้างจากสิ่งนั้นมากกว่า ฉันเชื่อแบบนั้นมาเสมอ
และแม้ว่าที่บ้านนั้นจะค้านหัวชนฝาว่าไม่อยากให้ฉันไปใช้ชีวิตในเมืองกรุง แต่ว่าฉันก็ยังคงยืนยัน ว่าที่นั่นจะทำให้ฉันและที่บ้านมีฐานะที่ดีกว่านี้ อาจจะแลกด้วยการห่างร้างบ้านเกิดเมืองนอน ทว่ามันก็เป็นอะไรที่น่ายอม นี่จึงเป็นสาเหตุให้ “มะปราง” คนนี้พร้อมที่จะหอบเสื้อผ้าใส่กระเป๋าแล้วตะลุยเมืองกรุงไปกับ “พี่ฝ้าย” รุ่นพี่ที่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกัน ซึ่งเธอเป็นคนที่แนะนำว่ามาทำงานในเมืองกรุงรายได้ดีกว่า ถ้าอดทนทำอีกหน่อยอาจจะมีโบนัสมากพอที่จะซื้อทองได้เป็นหลายบาทเลยทีเดียว ความจนทำให้ชีวิตต้องสู้ ฉันกราบลาพ่อแม่แล้วตามพี่ฝ้ายไปทันทีหลบังจากที่เรียนจบ หอบเอาความฝันและความหวังของที่บ้านใส่กระเป๋าไปด้วยเต็มเปี่ยม
และเพราะว่าฉันเริ่มจาก 0 ฉันเลยมาอาศัยบ้านของพี่ฝ้ายก่อน เพราะว่าเธอมีทาวน์เฮ้าส์อยู่ มีสามห้องนอนและสองห้องน้ำ เธอบอกว่าปกติจะปล่อยให้รุ่นน้องอีกสองคนเช่าอยู่ แต่คนหนึ่งลาออกไปแล้ว ส่วนอีกคนก็ได้ผัวรวยย้ายไปอยู่คฤหาสน์หลังงามไม่ต้องทำงานทำการแล้ว เธอพูดขณะที่มองมาที่ฉันแล้วบอกว่าบางทีฉันก็อาจจะมีสามีรวยๆ ได้ เพราะว่าฉันเป็นคนที่พื้นฐานหน้าสวย สวยอย่างไทย ผู้ชายสมัยนี้เขาชอบคนแบบนี้ สวยธรรมชาติ ฉันได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกดีใจ ที่อย่างน้อยถ้าจะมีคู่ครองก็น่าจะมีให้มันดีๆ บ้างเท่านั้นเอง
ระหว่างที่รอสัมภาษณ์งาน ฉันเองทำงานบ้านและตอบแทนทุกๆ อย่างให้กับพี่ฝ้ายและแฟนของเธอ พี่ภาค เป็นแฟนของพี่ฝ้าย เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างกำยำล่ำสัน และหลังจากเลิกงานก็จะไปออกกำลังกายบ่อยๆ ทำให้เขาเป็นผู้ชายที่น่ามองมากๆ ทั้งกล้ามเนื้อเป็นมัดๆ ทั้งหน้าตาและส่วนสูง แต่ฉันก็คงได้แค่นั้นแหละ ไม่สามารถสนใจเขาได้มากกว่านั้น ท่องเอาไว้ในใจ ว่าเขาคือแฟนของพี่ฝ้าย ผู้หญิงที่มีพระคุณที่สุดของฉัน
ในระหว่างที่ฉันอยู่ที่นี่ ฉันมักจะเดินไปซื้อของบ่อยๆ รวมทั้งทำความรู้จักกับผู้คนในหมู่บ้าน เพื่อสร้างมิตรภาพใหม่ๆ ให้เพิ่มมากขึ้น และด้วยความที่ฉันเป็นเด็ก ใครๆ ก็ต่างเอ็นดูฉัน ให้คำแนะนำและให้ความช่วยเหลือฉันอยู่ตลอดๆ จนกระทั่งเหตุการณ์พวกนี้ทำให้ฉันได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง
“มาเดี๋ยวพี่ช่วยนะ หนักแย่เลย” เขาเดินเข้ามาแล้วถือวิสาสะช่วยถือถุงใส่ข้าวของที่ฉันหิ้วจนมือแทบจะเป็นเหน็บชาไปถือก่อนจะส่งยิ้มพิมพ์ใจมาให้
“ขอบคุณค่ะ” ฉันหันไปส่งยิ้มให้เขา เพราะว่าฉันรู้จักเขา เขาชื่อว่า “พี่อาม” เป็นลูกค้าของป้าร้านซักอบรีดอยู่ใกล้ๆ นี้ ฉันเอาผ้าไปซักอยู่บ่อยๆ และเจอพี่เขา เราทำความรู้จักกันในเวลาสั้นๆ และด้วยความที่เขาเป็นคนอัธยาศัยดี ช่างพูดช่างคุย เลยทำให้เราสนิทกันได้เร็วขึ้นกว่าเดิมไม่น้อย เขาเป็นคนหน้าตาดีเลยทีเดียว ผิวขาวราวกับเกิดมาไม่เคยโดนแสงแดด และชอบออกกำลังกายเหมือนกัน เขาเลยรู้จักกับพี่ภาคด้วย และเพราะเขาชอบใส่เสื้อกล้าม มันเลยทำให้กล้ามแขนของเขานั้นน่ามอง หัวไหล่กลมสวย มันเป็นสรีระที่ทำให้ชวนมองไม่ขาดเลยจริงๆ
“ทำไมวันนี้ซื้อมาเยอะจังเลยล่ะ ?”
“วันนี้มันลดราคาค่ะ” ฉันตอบ แล้วเดินกับเขาไปเรื่อยๆ
“เห็นพี่ภาคบอกว่ามาทำงานเหรอ แล้วถ้าได้งานทำแล้วคิดว่ายังไงต่อ ชวนแฟนมาอยู่ด้วยไหม หรือยังไง ?”
ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงถามเข้าประเด็นเลยแบบนี้
“หนูยังไม่มีแฟนเลยค่ะพี่ ถ้ามีคงไม่ได้มารบกวนพี่ๆ เขาแบบนี้หรอก” พอฉันตอบแล้วหันไปมองเขาก็เห็นว่าวูบหนึ่งเขาแอบยิ้มมุมปาก ฉันไม่ได้อยากจะเข้าข้างตัวเอง แต่เหมือนเขาจะรู้สึกพอใจหรือเปล่า ที่ฉันไม่มีแฟน ฉันเองก็ด้วยความอยากรู้ พอเป็นแบบนี้เลยคิดว่าจะลองอ่อยเขาเล่นๆ ดู เผื่อว่ามันจะได้พัฒนาไปมากกว่านี้
“ดีจังเลยนะ”
“ดียังไงคะพี่ หนูอยากมีแฟนจะแย่แล้วเนี่ย แต่ไม่มีใครหลงมาจีบหนูสักที สงสัยคนบ้านนอกมันไม่ค่อยมีเสน่ห์”
“มีสิ…” เขาตอบทันควัน “น่ารักขนาดนี้ ใครจะไม่อยากมองกันล่ะ มีเสน่ห์นะเรา” เขาพูดด้วยน้ำเสียงแปลกไป
“แล้วพี่มองหรือเปล่าคะ ?” ฉันหันไป เอียงคอถาม ได้เวลารุกไล่ก็รุกให้สุด
“ให้พี่มองหรือเปล่าล่ะ ถ้าให้พี่มอง พี่ก็จะมอง”
“แล้วถ้าหนูไม่ให้มองล่ะคะ ?”
“……”
“หนูไม่ชอบคนมองอย่างเดียวค่ะมันไม่ถึงใจ” ฉันอมยิ้ม รู้สึกว่าเขาใสซื่อเหลือเกินจริงๆ ผู้ชายคนนี้
“พี่ว่าพี่ก็ถึงใจพอตัวนะ…”
“งั้นก็ลองถึงเนื้อถึงตัวหน่อยไหมล่ะคะ ?”
…โปรดติดตามตอนต่อไป